woensdag 23 september 2009

Lalalalaladders



Dus. Ladders. Aha.
Laat ik dan maar beginnen dat ik eigenlijk niets heb met ladders, geeft mij maar een trap. Niet figuurlijk.
Gewoon een trap met treden en die stevig kan staan. En ladders zijn vaak nog hoger ook, brr. (Bravo glazenwassers!) Een ladder in mn panty... Tja ook daar ben ik niet van gecharmeerd. Zeker niet als je ladder iets te enthousiast omhoog kruipt. Zucht, heel vervelend. Dan niet te vergeten de toonladders. Zij dansen over een pagina en als je het kan lezen kan je de prachtigste muziek maken. Maarja ik ben écht A-muzikaal, kan geen noot lezen en op de middelbare maakte ik er een zooitje van... Moesten we drummen; ramde ik als een idioot op dat ding. Voor een simpel melodietje op een klokkenspel zat ik uren om mijn kamer te stoeien (let wel dat deed ik alleen in de eerste, daarna was ik er helemaal klaar mee) en als er gezamelijk gezongen werd begon ik altijd te vroeg of te laat. Goed, wel genoeg even over die ellende.


Dan ben je dus min of meer een 'ladderonderzoek' aan het maken. Wat voor een gevoelens heb je bij een ladder, of als je erop staat? Waar kom ik die dingen eigenlijk tegen? En omdat je uiteindelijk zelf, ja zelfs ik, een eigen ladder gaat maken van maar liefst 3 meter. Fijn meneer, hoe moet dat op mijn fietsje.... Waar aan moet een goede ladder voldoen? Uuuh. Gelukkig hebben we dit toch even met zn allen besproken. Dan heb je gelijk een behoorlijke lijst met dingen. Zodat je bijvoorbeeld niet hoeft uit te glijden op een ladder. Of dat deze (zeker in mijn geval) stabiel moet zijn.

En zo kun je weet ik het hoe ver door gaan. Je surft het hele internet af, speurt door de stad om ladders te kieken en krabbelt af en toe wat op papier. Net zolang totdat manlief(ook wel samenwoonsel)  en uiteindelijk ook ik behoorlijk knettergek. Lalalalaladders. Overal ladders. Ik heb er zelf dus ook maar even de rem op gegooid.

Maarrrr over twee dagen moet ik wel mijn ladder boek in leveren. En dat gaat zeker en vast goedkomen. Neeeeee, ik geef nog geen tipje van de sluier, ook niet een heel klein stukje. Gewoon lekker niets. Komt wel. Vrijdag of later een keer. Dan maak ik wel een paar mooie plaatsjes en kan iedereen het allemaal weer bewonderen. Ha, wat fijn.

Nu is het wel ff welletjes qua ladders, dus adios! Hasta la Pasta.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten